«نشست مولوی و هنر» نشست مطالعات میان رشته ای و کاربردی در حوزه مولوی پژوهی دانشگاه هنر اصفهان در راستای چهارمین همایش بین‌المللی مولوی‌پژوهی، صبح روز سه شنبه 28 آذر 1402 با حضور اعضای هیأت علمی دانشگاه هنر اصفهان و صاحب نظران در این حوزه، کارشناسان کرسی مولوی پژوهی دانشگاه اصفهان و تنی چند از دانشجویان علاقه مند در معاونت پژوهش و فناوری دانشگاه هنر اصفهان برگزار گردید.
سخنران اول دکتر مهرداد آقاشریفیان، عضو هیأت علمی دانشگاه هنر اصفهان از گروه آموزشی دروس عمومی و معارف اسلامی، به بیان «رابطه هنر و حکمت در مثنوی» پرداخت. ایشان درسخنرانی خود ابتدا به مقایسه مسلک عرفانی چهار شاعر انوری ابیوردی، مولوی، نظامی گنجوی، امام محمد غزالی پرداخت و در ادامه با اشاره به برخی از ابیات مثنوی به بیان اینکه در ادبیات عرفانی «آینه» باطن نماست، تاکید کرد. چراکه در حقیقت «آینه» تجلی گاه اسرار الهی، نماد دل، صافی، صداقت و رازهای آشکار و پنهان آدمی است. ایشان تصریح کرد مولوی در مثنوی به مراحل تزکیه نفس انسان و سالک الی الله اشاره دارد؛ و هر سه مرحله تزکیه نفس شامل؛ تخلیه، تحلیه و تجلیه دل در ابیات مثنوی مشهود است. همچنین مولوی، علم را به دو بخش: علم اهل دل، علم اهل تن تقسیم کرده است و در سیر اندیشه مولانا، علاوه بر بیان حکمت، تصویرگری حکمت و پیراستن و آراستن نفس مورد توجه است.
سخنران بعدی، آقای جلیل جوکار، عضو هیأت علمی دانشگاه هنر اصفهان از گروه هنر اسلامی، در خصوص «تجلی مثنوی معنوی در هنر: بررسی سیر ایده پردازی تا اجرای نگاره (خط یار)» به ایراد سخنرانی پرداخت. ایشان با اشاره به بخشی از دفتر چهارم مثنوی ابیات مربوط به 1561 تا 1533 و معرفی نگاره «نزاع شتران» از سه هنرمند جنید سلطانی، کمال الدین بهزاد، عبدالصمد، سیر ایده پردازی خود تا اجرای نگاره (خط یار) را تبین کرد. ایشان تصریح کرد خلق این نگاره، با الهام از بیت زیر، در نمایش چالش عقل با نفس همچون تنارع مجنون با ناقه، در مثنوی معنوی صورت پذیرفته است.
جان گشاید سوی بالا بالها در زده تن در زمین چنگالها
پژوهشگر آقای میثم نیلی با انجام مثنوی خوانی، به تبین عناصر خیال پردازی و معناگرایی در هنر مثنوی، به شأن، صفا و خلوص نیت هنرمند اشاره داشت. و عامل رسوخ اندیشه مولانا در جان آدمیان را صدق دل ایشان یاد کرد.